De juiste stap op het juiste moment. Zo vat Andrew Parsons, voorzitter van het Internationaal Paralympisch Comité (IPC), de European Para Championships samen. ‘Sporten samenbrengen is belangrijk voor de impact die zo’n evenement heeft. Tien losse kampioenschappen kunnen dit nooit bereiken.’
Parsons, de hoogste baas in de paralympische sport, weet waar hij over praat. Of het nou de Paralympische Spelen zijn – het allerhoogste podium – of nationale kampioenschappen, hij heeft ze allemaal meegemaakt. Net als continentale evenementen als de Para Panamerican Games of Asian Para Games; de continentale Paralympische Spelen van respectievelijk Noord-, Midden- en Zuid-Amerika en Azië. De impact van multisportevenementen is, zegt Parsons, enorm. Dus ook van de European Para Championships (EPC).
Ontwikkeling
‘Het is groter dan de optelsom van die tien individuele evenementen’, legt hij uit. In Ahoy neemt Parsons alle tijd voor het interview. ‘Bij publiek en media is er meer bereik, maar vooral voor de sporters is het een belangrijke ervaring. Het geeft meer landen, meer sporters de kans om naar zo’n groot evenement te gaan. Het is een evenement voor de toplanden, maar ook voor landen in ontwikkeling, die nu nog niet goed genoeg zijn om naar de Paralympische Spelen te gaan. Het is een nieuwe stap op de route van breedtesport naar de absolute wereldtop.’
Voor Europese parasporters was de eerste ervaring met een multisportevenement tot nu toe de Paralympische Spelen. ‘Die stap is voor sommige sporters te groot’, erkent Parsons. ‘Veel sporters die voor het eerst naar de Spelen gaan, zijn enorm onder de indruk; het is te overweldigend. De EPC zijn voor sporters een ervaring die heel belangrijk kan zijn in hun carrière; het geeft ze een tussenstap op weg naar de Paralympische Spelen. Het maakt die Spelen minder overweldigend. Ook daarom zou het goed zijn als dit evenement elke vier jaar op de kalender komt, zoals de bedoeling is.’
Juiste moment
Waar andere continenten dus allang een vergelijkbaar evenement hebben, had Europa – nota bene de bakermat van de parasport – zo’n toernooi nog niet. ‘Dit was het juiste moment’, erkent Parsons. ‘De Europese Jeugd Paralympische Spelen hebben nu twee edities gehad, het was tijd om zoiets niet alleen voor de jeugd te organiseren. En de sporten waren er ook klaar voor. Er staan hier nu tien sporten op het programma, maar als ik zie dat er allerlei sporten met veel interesse kijken naar wat hier gebeurt, om over vier jaar mogelijk ook aan te haken, dan is dat een goed teken.’
Waar andere continenten eigen Spelen organiseren, is in Europa gekozen voor een evenement onder de titel kampioenschappen. Parsons: ‘De manier waarop zo’n toernooi gehouden wordt, is niet belangrijk. Organisatorisch zit het anders in elkaar, meer niet. Voor Europa is dit het juiste model. Of dit een eerste stap naar Europese Paralympische Spelen is? Wie weet. Maar dat moet geen doel op zich zijn. Er is niet één weg: het moet passen bij de sport, bij het continent. Kijk naar het Super-WK wielrennen in Glasgow: het is logisch dat alle wielerdisciplines bij elkaar worden gebracht. Maar in andere sporten past dat niet, al is het maar omdat zo’n evenement dan veel te groot wordt.’
‘Als IPC zullen we nooit zeggen: dit is de manier, zó moet het. Wij zijn niet de baas. Er zijn veel manieren om de parasport verder te ontwikkelen. Wat de EPC betreft ook, zolang de kwaliteit maar hoog blijft. Europa heeft een eerste stap gezet met dit multisportevenement. Ik ben heel benieuwd hoe het zich zal ontwikkelen.’
Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher
