Ze won met haar paard Demantur goud in Rio de Janeiro, is viervoudig wereldkampioen, won twee keer goud op een EK en pakte eind mei haar zevende nationale titel. Toch kijkt Voets verder dan haar prijzenkast en wil ze de paradressuursport helpen groeien. Want hoe meer concurrentie, hoe beter. Ook al wordt winnen dan een stuk lastiger.
Op de Nederlandse kampioenschappen liet Sanne dit jaar Rixt van der Host (zilver) en debutante Maud de Reu (brons) achter zich. De nationale titelstrijd gold als eerste van drie observatiemomenten richting de EK in Rotterdam (21-25 augustus). “Dat zijn geen keiharde selectiemomenten”, legt Voets uit. “Het is niet zo dat de opgetelde scores van die wedstrijden bepalen wie er naar de EK mogen. Het zijn momenten om te laten zien dat je kunt pieken op het juiste moment, dat je er staat op die wedstrijden.”
MEER PUBLIEK
Na de drie observatiemomenten maakt bondscoach Joyce Heutink het EK-team van vier ruiters bekend. Het EK aan de Kralingse Plas in Rotterdam ziet Voets als belangrijk moment om de vaak nog wat onbekende paradressuursport aan een groter publiek te laten zien. “Dat geldt ook voor ons NK, dat helemaal geïntegreerd is”, erkent de 32-jarige Brabantse, die ambassadeur van het toernooi in Rotterdam is. “We hangen er ook straks in Rotterdam niet zomaar een beetje bij, wat bij eerdere EK’s wel het geval was. Iedereen die een kaartje heeft, kan bij ons komen kijken. Dat gaat ook ‘toevallig publiek’ trekken; mensen die gewoon even langslopen. Een prachtige manier om kennis te maken met de paradressuursport.”
Lees verder onder de foto …
Maar goud is toch uiteindelijk goud, of je nou geïntegreerd bent of niet, of je nou veel publiek trekt of niet? “Nee, natuurlijk niet. Als wij serieus genomen worden, door een organisatie en door het publiek, geeft het zo’n kampioenschap veel meer cachet, veel meer lading”, zegt Voets. Ze gaat zelfs een stap verder: “Het komt de professionaliteit van onze sport ten goede. Er komt meer druk op, dus wordt er beter gepresteerd. Je móet wel! En de beteren komen dan bovendrijven. Meer mensen zien ons, de sport wordt beter opgepikt, commercieel worden we interessanter, andere organisatoren gaan het ook interessant vinden om paradressuur te organiseren, dus krijgen we meer wedstrijden om te starten. En dan helpt het dus aan alle kanten de sport vooruit.”
AMBASSADEUR
Natuurlijk: zelf presteren is belangrijk, maar Voets kijkt ook buiten haar eigen stal, buiten haar eigen proeven met Demantur. Ze vertelt: “Het is niet vanzelfsprekend dat wij gezien worden, dat erkend wordt wat we doen. Veel mensen weten ook niet wat paradressuur precies inhoudt. En onbekend maakt onbemind. Ik heb veel aan mijn sport te danken en ik vind dat het onze verplichting als ruiters om een ambassadeur van onze sport te zijn en bij te dragen aan het groeien van de sport. Want: hoe serieuzer de sport is, hoe groter de prestatie als je wint. Als ik puur naar mijn eigen belang kijk, kan ik denken: hoe professioneler de sport wordt, hoe moeilijker het wordt om te winnen. Als er maar drie meedoen, is het makkelijker. Maar volgens mij wil je – als je een sporthart hebt – winnen omdat je de beste bent. En niet omdat er maar drie meedoen.”
