Jeroen Berends (37) werd in 2009 als onderofficier van de 11 Geniecompagnie luchtmobiele brigade uitgezonden naar Afghanistan. Daar reed hij met een voertuig op een zogenaamde bermbom, waarbij hij zijn enkel brak. Zes operaties en tien jaar verder is zijn revalidatie afgerond. Zijn volgende sportieve doel zijn de Invictus Games. En nu die in 2020 niet doorgaan door het coronavirus, kijkt hij uit naar 2021.

Als 17-jarige besloot Jeroen van de ene op de andere dag dat Defensie ‘zijn ding’ was. “Toen ik in mijn examenjaar een keuze moest maken wat ik wilde gaan doen, ben ik naar de studiebeurs in Utrecht gegaan”, vertelt de inwoner van Purmerend. “Sport vond ik interessant, dus ging ik bij de CIOS kijken. Ik was ook geïnteresseerd in luchtvaart, dus ging ik bij de Fokkerschool langs. Maar toen ik langs de stand van Defensie liep, vond ik daar alles wat ik zocht: sportief bezig zijn, werken met een team en de uitzendingen leken me ook wel wat. Het risico dat aan die uitzendingen verbonden zit, ach, dat zie je als 17-jarige niet.”

Dat een bermbom een vroegtijdig einde aan zijn militaire carrière zou maken, daar had hij logischerwijs helemaal geen rekening mee gehouden. “Natuurlijk weet je dat het kan gebeuren”, erkent hij. “Na het ongeluk met het IED (improvised explosive device, de officiële term voor wat in de volksmond ‘bermbom’ heet, red.) zou ik lang moeten revalideren. Ik kon best goed uit de voeten, maar het was niet makkelijk. Ik was voorheen fit, kon alles wat ik wilde doen en ineens was dat weg. Ik moest rekeninghouden met de blessure die ik heb. En uiteindelijk werd ik na een aantal jaar afgekeurd.”

REVALIDATIE

Het jaar revalidatie liep uit naar een traject van bijna tien jaar. Bij de laatste van zes operaties is Jeroens enkel vastgezet. “Ik kon niet meer verder met mijn revalidatie”, legt hij uit. “Ik had de optie om met een speciale brace te gaan trainen en te zien hoever ik kon komen, maar daarmee zou ik dagelijks pijn houden. En na tien jaar vond ik het wel mooi geweest met die pijn, dus heb ik met de chirurg besloten mijn linkerenkel vast te zetten, zodat ik van de pijn af ben. Nu is mijn revalidatie helemaal afgerond. Ik kan lopen en met een speciale brace kan ik zelfs rennen.”

Ruim een jaar geleden gaat hij bij een open training van Defensie gaat kijken. “Er zijn allerlei sportactiviteiten voor (ex-)militairen met een verwonding of handicap. Je kunt er kennismaken met sporten, praten met mensen die min of meer hetzelfde hebben meegemaakt en je opgeven voor allerlei activiteiten. Rolstoelbasketbal vond ik direct een interessante sport. Ik kan er echt mijn energie in kwijt.” Niet voor niets zou dat een van de sporten zijn die Jeroen tijdens de Invictus Games zou gaan doen. Daarnaast staan zwemmen en zitvolleybal voor hem op het programma. “De grootste uitdaging voor mij wordt het zwemmen. Dat heb ik vroeger veel gedaan, maar zwemmen met een vastgezette enkel is heel anders. Daardoor verkramp ik snel, dus ben ik echt aan het zoeken hoe ik dat goed kan aanpakken.”

Foto: Defensie/Dutch Invictus Team

MOTIVATIE

De sportieve prestaties staan bij de Invictus Games niet voorop; het draait om motivatie en persoonlijke doelen. De kracht van sport wordt gebruikt om herstel te stimuleren, revalidatie te ondersteunen en het zelfvertrouwen en de eigenwaarde van de deelnemers te vergroten. Jeroen vertelt: “Sport heeft mij altijd geholpen doelen te stellen. Ik zie dit evenement als een mooie afsluiting van tien jaar revalidatie. Het is een zwaar traject geweest en ik wil kijken wat ik uit mezelf kan halen. Daarnaast werd ik door die enkelbreuk abrupt uit mijn eenheid gerukt; ik was mijn team kwijt. Om nu, tijdens de Invictus Games, weer zo’n team te vormen met mensen die ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben, is ontzettend fijn. Het is fantastisch om dat groepsgevoel terug te hebben.”

JAAR WACHTEN

Dat het coronavirus roet in het eten van de Invictus Games zou gooien, had Jeroen al snel door. “Natuurlijk is het heel jammer, ik keek er enorm naar uit, maar dit is een logische beslissing”, zegt hij. “Op dit moment negentien landen, met vijfhonderd deelnemers waarvan er veel ook nog in een risicogroep vallen, naar Nederland halen, zou ontzettend onverstandig zijn. We hebben nu gewoon een jaar extra om ons voor te bereiden. Mijn drukke schema met werken en trainen gaat gewoon nog even door. En we hebben een jaar extra om aan ons teamgevoel te werken. Dat is ontzettend mooi: in 2021 zijn we nóg hechter als groep. En dat is ook waar de Invictus Games om draaien”

SUPPORT MAGAZINE

Dit verhaal verscheen eerder in Support Magazine.