In Australië worstelde rolstoeltennisster Diede de Groot met haar vorm, had ze het niet naar zin, maar op het juiste moment vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Afgelopen nacht won ze de Australian Open. In de finale rekende ze met 7-6 (6), 6-4 af met de Japanse Yui Kamiji.
Lees verder onder de tweet…
Today, after my loss yesterday in the doubles final, i was ready for a fight. And a fight it was. The singles final against Kamiji was a thrilling match, but guess what… I'M THE NEW CHAMPION OF THE AUSTRALIAN OPEN!!#ausopen #grandslam #wheelchairtennis pic.twitter.com/DbmbjcIRtq
— Diede de Groot (@DiedetheGreat) January 27, 2018
Voor De Groot is het haar tweede grandslamtitel. De 21-jarige Nederlandse won vorig jaar al de titel op Wimbledon. De Groot blijft nog wel nummer 2 op de wereldranglijst, achter Kamiji, maar kruipt wel dichter naar de toppositie. In Melbourne sprak De Groot terug met special reporter Gemma Stevenson.
Neem me eens mee door de wedstrijd. De eerste set was het stuivertje wisselen, daarna ging het in de tweede set meer jou kant op, toch?
“In de eerste paar games was ik wat aan het stoeien met mijn service, maar daarna ging het steeds beter. Tot ik geloof 4-3 of 5-4, toen ging Yui weer beter spelen. Mijn enige gedachte was: ik moet voor elk punt gaan, blijven knokken. Dat hielp, waardoor ik de tiebreak won. Dat gaf enorm veel vertrouwen voor de tweede set.”
Hopelijk spelen Yui en ik dit jaar alle grote finales. Het zijn altijd spannende wedstrijden, waarin we ons hoogste niveau halen. Dat motiveert
In wedstrijden tussen Kamiji en jou, daarin kan alles gebeuren. Zelfs een voorsprong van 3, 4 games is geen garantie.
“Nee, dat bleek vandaag wel. Ik stond in de eerste set 3-0 voor, zij kwam terug. En later bij 5-2 gebeurde hetzelfde. Je kunt geen moment rust nemen, moet voor elke bal gaan. Mentaal is zij ontzettend sterk, misschien we de sterkste van de wereld. Ik doe mijn best om haar op dat punt ook te verslaan en heb het gevoel dat ik iedere wedstrijd alleen maar sterker word.”
Hoeveel van dit soort duels gaan we nog zien?
Lachend: “Hopelijk dit jaar alle grote finales. Dat zou geweldig zijn. Het zijn altijd spannende wedstrijden, waarin we ons hoogste niveau halen. Dat motiveert. Tegen spelers van buiten de top-10 kun je soms nog wel wat rustiger aan doen, omdat zij de fouten maken. Maar tegen Yui kan dat niet. Ik weet voor zo’n wedstrijd al dat ik mijn allerbeste tennis moet laten zien om te winnen.”
Je speelt de finale in Margaret Court Arena, een van de twee grote stadions hier in Melbourne. Maakt dat deze wedstrijd extra bijzonder?
“Ja, dat is een prachtige kans voor mij en voor onze sport. Eerder heb ik op de US Open en Wimbledon ook al op een showcourt gespeeld, nergens voelde het zo normaal als hier. Het voelt alsof we door de Australian Open echt zijn opgenomen in het toernooi; dat we niet een ‘bijnummer’ zijn, maar er gewoon bij horen. Daar kunnen andere toernooien echt wat van leren.
De tribunes waren goed gevuld, ik denk dat ik nog nooit voor zoveel publiek heb gespeeld. Sowieso is dit Grand Slam één van mijn favorieten. De faciliteiten zijn geweldig, alles is er voor ons om zo goed mogelijk te kunnen presteren. Fantastisch dat de Australian Open ons de kans geeft om ook in zo’n groot stadion te spelen en een groot publiek te laten zien wat we als rolstoeltennissers kunnen.”
Eerder deze week vertelde je dat je aan het zoeken was naar je vorm. De eerdere toernooien hier in Australië gingen moeizaam voor je. Alles viel vandaag op zijn plaats.
“Ik moest erg wennen aan de hitte, het kostte veel tijd om de jetlag te verwerken. Nee, ik was niet altijd blij om hier te zijn. Lastig, omdat je weet dat je hier de hele maand januari bent. Maar op een gegeven moment móest ik door dat gevoel heen. Je kunt niet bijna vier weken tegen je zin hier zijn. Dus moest ik wat veranderen en dat is gelukt.”
“Dat is ook waarom deze grandslamtitel zo bijzonder is. Ik moest echt knokken om m’n goede vorm te vinden. Ik heb gehuild op de baan, ik heb gelachen op de baan. Eerst de tranen en nu kan ik lachen. Op het juiste moment had ik mijn topvorm te pakken. Om hier te eindigen met deze titel, betekent enorm veel voor me.”
Interview door special reporter Gemma Stevenson. Volg Gemma op Twitter – vooral voor alles over de Britse rolstoeltennissers.
Trackbacks/Pingbacks