Hij kwam met een wildcard het ABN Amro World Wheelchair Tennis Tournament in, won van de nummer 13 van de wereld en verloor vervolgens van de nummer 3. Met 6-1, 6-0. Geen schande, vindt Ruben Spaargaren. 

Ruben staat zelf nummer 41 van de wereld. Een wildcard van toernooidirecteur Esther Vergeer bracht hem in Rotterdam, tussen de beste spelers ter wereld. 11 spelers uit de top-14 doen dit jaar in Ahoy mee. Plus Spaargaren. De 18-jarige Nederlander trof in de eerste ronde de Fransman Frédéric Cattaneo.

Gunstige loting
“Een gunstige loting kun je hier eigenlijk niet hebben, omdat hier alleen de beste spelers meedoen”, blikt hij terug. “Maar Cattaneo was wel een van de weinigen waartegen ik een kans zou kunnen maken. Mijn spelplan? Uitdelen met mijn forehand, opbouwen met de backhand. En dat heb ik goed gedaan.”

Dat bleek: het leidde Ruben naar een sensationele 6-7, 6-4, 6-2 overwinning op de nummer 13 van de wereld. “In de 3e set kwam ik met 5-0 voor. Ik speelde echt geweldig. Maar toen sloop het wel in mijn hoofd dat ik hier gewoon kon winnen. Bij 5-2 kon ik hem gelukkig uitserveren. Dat was echt geweldig.”

Je denkt niet van tevoren al dat je kansloos bent; dat is geen goede instelling

In de kwartfinale wachtte vandaag opnieuw een Fransman: Stéphane Houdet. 22 grandslamtitels in enkel- en dubbelspel, voormalig nummer 1 van de wereld; kortom: een loodzware opgave.

Spelen met pit
Ruben: “Vooraf wilde ik vooral plezier maken en met elk puntje blij zijn. Je denkt niet van tevoren dat je kansloos bent; dat is geen goede instelling. Maar Stéphane draait al zolang mee – je weet tegen hem dat je een bal die net iets te kort is, gewoon om je oren krijgt. Ik moest spelen met pit; voor elk punt hard gaan. Dan maak je meer fouten, maar voorzichtig spelen heeft helemaal geen zin.”

De uitslag was duidelijk: 6-1, 6-0 voor Houdet. Toch wil Ruben niet spreken van een teleurstelling. “Absoluut niet. Dat ik hier met een wildcard mag spelen, is al prachtig. Gisteren de eerste wedstrijd winnen, maakt het alleen maar mooier. En verliezen van Houdet is dan geen schande. Dat was een toetje.”

Goed begin
De ervaring in Rotterdam gaat hem zeker verder helpen, weet Ruben. “Ik moet veel meer uren maken om erbij te gaan horen. Ik weet nu waar ik sta.” Lachend voegt hij eraan toe: “Ik won van de nummer 13, verlies van de nummer 3. Dus ergens daartussen hoor ik thuis. Nou, dat is best een aardig idee.”