Rolstoeltennisser Ruben Spaargaren (24) bereikte vorige week de kwartfinale tijdens het ABN Amro Open. Dat hij überhaupt mee kon doen aan het toernooi in Rotterdam, had hij twee maanden eerder niet gedacht.
Spaargaren heeft een genetische bloedziekte en raakte door een bloeding in zijn rug op 10-jarige leeftijd volledig verlamd. Door revalidatie werd dat een incomplete dwarslaesie en kan hij nu op het hoogste mondiale niveau tennissen. “Kort voor de Masters in Barcelona, afgelopen oktober, kreeg ik opnieuw last van uitval van gevoel en kracht in mijn onderlijf”, blikt de 24-jarige Aalsmeerder terug. “Ik ben toen halsoverkop naar huis gevlogen. Na een of twee weken kwam er uitval in mijn armen bij. Pas half december kwam er een beetje kracht terug in mijn onderlijf.”
Dat hij tennisjaar 2024 ‘gewoon’ op de Australian Open begon, mag een klein wonder heten. Lachend vertelt Spaargaren: “Ik zat alleen maar thuis, wilde toen ik weer wat kracht in mijn armen kreeg weer iets doen; hoe minimaal ook. Het gevoel – warm/koud en pijn – is er nog altijd niet. Maar omdat die eerste activiteiten goed gingen, heb ik met mijn coach Michael van den Berg een soort opbouwschema richting de Australian Open gemaakt. Eigenlijk was het totale waanzin, maar ik had die stip aan de horizon nodig. Toen dat goed ging, ben ik ook maar in het vliegtuig naar Australië gestapt. Eigenlijk had ik geen idee wat ik daar ging doen.”
Australian Open
Spaargaren won op het eerste grandslamtoernooi van het jaar in de eerste ronde van de Japanner Daisuke Arai. En een ronde later maakt hij het de Belg Joachim Gerard, nummer 6 van de wereld, knap lastig. “Hoe ik dat gedaan heb, weet ik nu nog niet. En ik lag er daarna helemaal af – ik was gesloopt”, erkent Spaargaren. “Maar ik kreeg door die wedstrijden wel het idee dat we op de goede weg waren en mijn lichaam het aan kon.” Dat bewees hij opnieuw tijdens het ABN Amro Open in Rotterdam. Hij plaatste zich als enige Nederlander voor de kwartfinales door landgenoot Tom Egberink te verslaan. De Brit Alfie Hewett, nummer 2 van de wereld, gaf hem in de kwartfinale tennisles: 1-6, 1-6.
“Ik zie dat ik nog niet ben waar ik wil zijn. Ik mis wedstrijdritme. Alfie heeft me echt huiswerk gegeven”, baalde Spaargaren. “Natuurlijk ben ik blij dat ik überhaupt hier ben, dat ik mijn tennisleven weer kan oppakken. Dat ik hier sta, dat ik mag spelen, was twee maanden geleden ondenkbaar. Maar als ik op de baan sta, denk ik niet zo. Dan denk ik: shit, waarom ga ik er zo dik af?” De huidige nummer 7 van de wereldranglijst erkent: “Ik ben heel, heel kritisch op mezelf. En ik moet nu mijn verwachtingspatroon bijstellen. Dat is lastig. Want het feit dat ik zo kritisch ben, heeft er ook voor gezorgd dat ik zo ver ben gekomen.”
“Mijn doel was om dit jaar de top-4 te halen. Daar moet ik me niet blind op staren.”
Ruben Spaargaren over paralympisch jaar 2024
Doelstelling
Vorig jaar was Spaargaren even nummer 5 van de wereld, hij won de eerste Europese kampioenschappen in Rotterdam en met het Nederlands mannenteam won hij in 2021 en 2022 de World Team Cup. “Voor dit jaar was mijn doel om de top-4 te halen”, zegt hij. “Dat doel moet ik loslaten. Ik zeg niet dat het niet kan, maar ik moet me er niet blind op staren.” Waar hij staat in vergelijking met voor de uitvalverschijnselen in oktober, is lastig te zeggen. “Ik kom in de buurt van mijn vorm van vlak daarvoor”, zegt Spaargaren. “Ik mis wedstrijdritme. In principe draai ik mijn gewone programma en ga ik in maart naar de toernooien in Amerika. Waar dat toe gaat leiden? We zien wel.”
Winnen
Zorgen over nieuwe uitvalverschijnselen heeft hij niet: “Ik heb 14 jaar geleden zo’n bloeding gehad en daarna pas afgelopen oktober weer. Verder nooit. Ik kan er volgende week weer een krijgen, of de rest van mijn leven nergens meer last van hebben. Fysiek kan ik alles doen. Mijn lichaam kan alles weer aan. Maar mentaal moet ik wat minder kritisch zijn. Dat lukt best aardig, behalve als ik op de baan sta. Dan wil ik gewoon winnen.”
Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher
Foto’s: Mathilde Dusol
