Slechts een paar honderdsten van een millimeter – ja, een paar HONDERDSTEN – kunnen komende week het verschil maken tussen een wereldtitel en geen medaille. Nee, dus niet tussen goud en zílver, maar tussen goud en NIKS. Op dat minuscule speelterrein wil paralympisch schutter Joep van Lankveld excelleren op de wereldkampioenschappen in Zuid-Korea.
De concurrentie voor Van Lankveld (28 jaar) is groot. In zijn handicapklasse doen er zo’n 45 schutters mee, waarvan er dan weer zo’n 15 werkelijk strijden om de medailles. Hij is er daar een van. In Nederland is de geboren Brabander de enige die op dit niveau actief is. Daarom traint hij als paralympiër mee met de Olympische selectie. “De regels zijn niet anders, alleen bij het paralympisch schieten zit iedereen en schieten mannen en vrouwen tegen elkaar.”
Lees verder onder de foto.
Foto: Mathilde Dusol
Staand en liggend
De onderdelen waaraan Van Lankveld meedoet, zijn ‘staand’ en ‘liggend’. Hij legt uit: “Dat zijn termen die overgenomen zijn uit het valide schieten. Bij het staand schieten betekent het dat ik nog altijd zit, maar behalve onder mijn geweer verder geen steunpunten heb. Bij de liggende houding mag ik beide ellebogen ondersteunen. Dat is mijn beste onderdeel.”
‘Beste onderdeel’ betekende bij de laatste World Cup in Al Ain (Verenigde Arabische Emiraten) een vierde plaats. Net naast het podium, maar geen ondankbare plek. Het leverde Van Lankveld zijn A-status op als topsporter. Simpel samengevat: meer financiële steun vanuit NOC*NSF om nog meer en beter te kunnen sporten.
Meer mogelijk
“Wat die status voor mij precies gaat veranderen, weet ik nog niet”, erkent hij. “Ik ben daar vooraf niet echt mee bezig geweest. Pas nu het zover is, denk ik na over wat ik anders en meer zou willen doen. Extra trainingskampen, meer wedstrijden, misschien wel minder gaan werken, of mijn werk anders indelen … Alles om me nog meer op de sport te richten.”
Omgaan met spanning is belangrijk. Spanning zorgt altijd voor trillingen, terwijl je bij het schieten juist je lichaam stil moet houden
Focus
De vierde plaats in Al Ain kwam niet als een enorme verrassing, zegt Van Lankveld: “Ik was in trainingen goed aan het schieten, qua uitvoering was het goed, alleen in wedstrijden kwam dat er nog niet uit. Inmiddels kan in beter met de wedstrijdspanning omgaan. Spanning zorgt altijd voor trillingen, terwijl je bij het schieten juist je lichaam stil moet houden.”
“Het is dus de kunst om die spanning onder controle te houden. Schieten is echt een mentaal spelletje tegen jezelf; niemand kan invloed uitoefenen op jouw resultaat. 60 schoten lang moet je opperste concentratie leveren om een goede prestatie te leveren. Telkens weer dezelfde routine, 60 keer achter elkaar.”
Lees verder onder de foto.
Het verschil tussen goud en niks is minimaal (foto: Mathilde Dusol)
Halve millimeter
Het doel: vanaf tien meter precies het witte puntje in het midden van de roos raken. Dat puntje is een halve millimeter groot. “Als ik door mijn richtmiddelen naar het doel kijk”, zegt Van Lankveld terwijl hij door een soort vergrootglas door zijn vizier kijkt, “zie ik een zwart rondje. Dat witte puntje zie ik niet. Maar als ik mooi in het midden van het zwarte rondje richt, is het een kwestie van goed stilhouden en de trekker overhalen.”
“Hoe mooier je in het midden schiet, hoe hoger de score. De maximale score is 10,9. Dan schiet ik precies in het midden van de roos en is dat puntje weg. Als ik dat puntje net met een heel klein randje raak, is het een 10,0. Dat gaat echt om honderdsten van millimeters.”
Foto: Mathilde Dusol
Vorm van de dag
Die honderdsten van een millimeter kunnen in Cheongju (Zuid-Korea) het verschil gaan maken. “Op het topniveau ligt het heel dicht bij elkaar. Het gaat in de strijd om de medailles om tienden van punten; dus om die paar honderdsten van een millimeter”, vertelt coach Gerrit Vriens. Samen met Van Lankveld is hij in Zuid-Korea.
Of de Nederlandse schutter daar mee kan doen om de medailles? “Ik wil graag de lijn van de World Cup doortrekken en een goede score neerzetten”, blikt hij vooruit. Om dat in goud, zilver of brons uit te drukken, daar waagt hij zich niet aan. “Het zou heel mooi zijn als ik weer een finale kan schieten. Daarvoor moet ik bij de beste acht zitten in de kwalificatie. De verschillen zijn klein. Het gaat echt om vorm van de dag wie er wint.”
