Elf maanden geleden stopte de teller voor handbiker Geert Schipper (41 jaar) na een uur bij 42.165 kilometer. Met zijn stopwatch in de hand kijkt hij hoe collega Jetze Plat (27) dat werelduurrecord probeert te verbeteren. Op dezelfde plaats: in Sportpaleis Alkmaar. En al snel concludeert Schipper één ding: mijn record ben ik na elf maanden kwijt. “Hoe Jetze hier rondrijdt, dat is gewoon een beest!”

Video met reacties Geert Schipper en Jetze Plat onderaan dit verhaal

“Hij zal wel een extra masseur nodig hebben straks”, lacht Schipper op het moment dat Plat nog onderweg is naar zijn 44.749 meter. “Ik weet hoe enorm veel pijn het mij vorig jaar heeft gedaan. De eerste 20 minuten heb ik bewust meegemaakt; daarna kwam ik een soort trance. Ik hoorde het wel, ik zag het wel, maar was alleen maar bezig met zo hard mogelijk rijden. Alleen die ene seconde dat ik mijn rondetijd op het bordje bij mijn coach zag, maakte ik heel bewust mee. Verder was ik gewoon weg van de wereld.”

STILTE

Waar Plat zijn werelduurrecordpoging doet in een sfeervol volgepakt Sportpaleis, was het vorig jaar muisstil. Schipper: “Jetze kan zich heel goed concentreren met herrie, hij vindt het fantastisch dat het publiek vermaakt wordt door een speaker en dj, dat er van alles verteld wordt, dat er muziek is. Ik heb echt rust nodig. Ik ben snel afgeleid; zie en hoor alles. Dat is mijn manco. Maar daarom heb ik het vorig jaar in stilte gedaan.”

Dat Plat zijn werelduurrecord zou gaan breken, had Schipper wel verwacht. “Ik ken Jetze goed genoeg om te weten dat als hij aan zoiets begint, hij het ook echt kan. Als hij getwijfeld had of hij het zou halen, was hij er niet aan begonnen. Om nou te zeggen dat het voor mij een geintje was, is overdreven. Maar ik ben lowbudget begonnen, met minder middelen en in een gewone handbike. En toen ben ik gaan doen wat ik goed kan: heel lang heel hard. Maar dat kan Jetze ook. En hij komt bijna 3 kilometer verder, dat is echt wel heel, heel hard. Dat kost zoveel meer energie. Ontzettend gaaf om te zien wat hij hier doet.”

RECORD MOET LEVEN

En als je je record dan toch kwijt moet raken, dan maar aan Jetze. “Nee, nee, liever níet natuurlijk”, zegt Schipper, om dat te corrigeren naar een ja. “Ik verlies mijn record liefst aan iemand die het heel goed kan. En dat is Jetze. Ik had wel gehoopt dat er tussen mij en Jetze nog tien handbikers een poging hadden gedaan. Dat was heel mooi geweest, dan zou het nóg meer gaan leven. Maar blijkbaar durven ze niet. Terwijl wat voor training je hier ook voor doet; het is nooit verloren. Of je het record nou haalt of niet.”

Op het moment dat de teller voor Plat over de 168 rondjes gaat – de afstand van zijn record, juicht Schipper. Zijn vuist gaat omhoog richting zijn collega. Na 44.749 meter is hij een van de eersten die hem feliciteert. De vraag of hij ooit nog een poging gaat doen, durft Schipper nog voor dat uur van Plat voorbij is, al te beantwoorden. Hij lacht: “Nee. Ik kan ongeveer uitrekenen waar hij uit gaat komen. Dat is voor mij echt niet haalbaar.”