Toen Johan Reekers voor het eerst op de Paralympische Spelen stond, moest ik nog geboren worden. Hij deed aan 9 Paralympische Spelen mee en op 30 juni neemt hij definitief afscheid als topsporter.
Johan Reekers werd 66 jaar geleden geboren zonder benen, moest leren lopen op protheses. ‘En die waren toen nog van hout’, lacht hij erbij. We zitten aan de keukentafel van zijn appartement in Haaksbergen. Aan de muur een paar mooie herinneringen uit zijn loopbaan, op tafel tal van knipsels en plakboeken van zijn carrière als zitvolleyballer, atleet en handbiker. ‘Ik kom uit een sportfamilie. Mijn vader tafeltenniste, met mijn broers heb ik gevoetbald – voor zover dat kon uiteraard. Je kunt wel zeggen dat ik balverliefd was. Als er een bal in de buurt was, vergat ik alle andere dingen om me heen.’
Reekers probeert in het revalidatiecentrum waar hij elke twee jaar opnieuw moet leren lopen op nieuwe protheses – simpelweg omdat hij groeit – allerlei sporten. Het wordt zitvolleybal. Op 17-jarige leeftijd maakt hij zijn debuut in het Nederlands team. ‘De coach zag iets in mij en ik mocht meteen in de basis starten. Gelukkig maar, want ik ben nooit een goede bankzitter geweest’, lacht vijfvoudig Haaksbergens Sportman van het Jaar. Toch is het niet als zitvolleyballer dat hij zijn eerste Spelen (Toronto 1976) meemaakt. De sport staat op dat moment nog niet op het paralympisch programma.
Dit verhaal is een ingekorte preview van de ParaWatcher Post, die ik wekelijks verstuur.
Geen nieuwsbrief met nieuws, maar een mail met elke week een verhaal met ruimte voor diepgang, achtergronden, reportages, het verhaal achter het nieuws, achter de prestaties en achter de sporters. Geschreven of gesproken, net wat past. En dat komt dan dus gewoon direct in je mailbox.
Je kunt kiezen voor een gratis abonnement, of voor de premiumversie (5 euro per maand). Aanmelden voor de mail? Dat kan hier. En meer informatie vind je hier.
Foto: Mathilde Dusol
