PARAWATCHER XL – De afgelopen dagen kreeg ik de vraag: wat was voor jou het mooiste sportmoment van het jaar? Ik moest er even over nadenken. En uiteindelijk kon ik niet kiezen. Er waren twee allermooiste momenten, elk met hun eigen verhaal. Vandaag in deel 1: het wereldrecord van zwemster Chantalle Zijderveld.
Na haar Europese goud in 2014 en de wereldtitel in 2015 was het brons op de Paralympische Spelen een teleurstelling voor Chantalle Zijderveld. Ze verloor op de 100 meter schoolslag verrassend van landgenote Lisa Kruger, die en passant ook nog Chantalles wereldrecord verbeterde.
De twee concurrenten – in Rio ijskoude vijanden – die na ‘Rio’ hun rivaliteit om wisten te zetten in vriendschap en de status van trainingsmaatjes, zouden bij de WK in Mexico voor het eerst weer de degens kruisen. Voorspelling vooraf: too close to call. Echt een race om naar uit te kijken.
Ik heb nog even gekeken naar de prijs van een vlucht, hotel en verblijf in Mexico-Stad. De conclusie was vrij snel: te duur.
Aardbeving
En uiteindelijk: die gedroomde race kwam er niet. Een serie aardbevingen in de omgeving van Mexico-Stad kostte honderden mensen het leven en zorgde ervoor dat er grondig bouwkundig onderzoek nodig was om te zien of het Olympische zwembad van 1968 überhaupt nog veilig genoeg was. WK afgelast.
Als goedmakertje kwam de KNZB op dezelfde data op de proppen met de Para Swimming Eindhoven Open. Natuurlijk niet met dezelfde wereldtopbezetting, maar de Nederlandse ploeg trad wel op volle oorlogssterkte aan. En dus kruisten Kruger en Zijderveld de degens in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion.
“Ik stelde haar de vraag al twee keer – in Eindhoven en Glasgow: Chantalle, wat doe jij nou?”
En de prijs van een tripje naar Eindhoven was een stuk vriendelijker. Dus moest ik erbij zijn: De Race.
Verwachtingen
Vooraf had ik niet heel hoge verwachtingen, want hoe moeilijk is het om je op te laden voor een goedmakertje als net een jaarlange voorbereiding op een WK voor niks is gebleken?
Het tegendeel bleek waar: De Race voldeed op die derde oktoberdag aan álle verwachtingen. Kruger en Zijderveld stuwden elkaar naar enorme hoogte en het oude wereldrecord (1:15.47) werd verbroken.
Wat zeg ik? Verpúlverd.
Sneller dan ooit
Kruger tikte aan na 1:14.43 en was ruim een seconde sneller dan ooit. En Zijderveld? 1:13.77. Eén. Dertien. Zevenenzeventig. Precies 1,7 seconden sneller dan een vrouw in de SB9-klasse ooit was geweest.
Op zomaar een dinsdag in oktober. Niet in Mexico, niet op een WK, maar in Eindhoven op zomaar een wedstrijdje.
Badrand
En ik stond er met mijn neus bovenop. Aan de badrand. Want bij dat ‘zomaarwedstrijdje’ waren de regels voor de pers niet zo streng als bij een WK. Ik kon Zijderveld bijna eigenhandig het water uit helpen. Raakte bijna verstrikt in haar knuffel met teammanager Marco van den Brink. Zag het ongeloof dat uit haar ogen spatte, de innige – en gemeende – omhelzing met Kruger.
En ik sprak haar direct na de race. Ik stelde haar de vraag al twee keer eerder – in Eindhoven en Glasgow: “Chantalle, wat doe jij nou?” Nu niet. Het was tijd voor een nieuwe vraag.
ParaWatcher XL
Deze eerste week van januari is alle ParaWatcher XL content voor iedereen te zien en lezen. Wil je na deze week ook alle paralympische verhalen, nieuws, interviews en reportages volgen? Neem dan nu een abonnement op ParaWatcher XL (en profiteer van een mooie introductiekorting).
Morgen in deel 2: “Game, set and match, miss The Great”